Deze Flexaret II is de eerste Flexaret van deze serie die ik heb gehad en ( waarschijnlijk )ook het oudste toestel.
(klik op de afbeelding voor een grotere weergave)
Meopta Flexaret II “18”(NL) Flexaret II – Werkend gekregen, nov. 2013
6×6 camera, TLR Met houten spoeltje; filmvenster verkleurd en spiegel/matglas niet optimaal waardoor gebruiken wat moeilijker is. Wel mooi om te zien!
Info van Cupog bij iets later, vergelijkbaar model: The original Flexaret II was manufactured by Optikotechna about 1946 and may be even earlier. It as Optikotechna’s name on lenses and finder top. Although the viewfinders with Optikotechna’s name were used probably several years after 1946 when was Optikotechna incorporated in new Meopta concern. Very rarely we can find this camera with Meopta logo but otherwise identical with camera manufactured by Optikotechna.
Type 1 has flat viewfinder similar to Flexaret I, type 2 is with picture counter on side (similar to Optiflex) and with very unusual look of the shutter housing (a little similar to Ikoflex III) is that rare camera, that even in the largest private collection of Czechoslovakia made cameras in Czech and Slovak republic is missing.
Serienummer 75 0311812 710 c.a. 1943
Opnamelens: Meopta Mirar 1:4.5, # 479882, f=80mm
Sluiter: Prontor II
Viewerlens: Meopta Anastigmat 1:3, f=80, #042789
Het toestel laat duidelijk zijn geschiedenis zien maar heeft bijv. geen deuken of (diepe) krassen.
Op het rode venstertje staat ‘Z’ als deze gesloten is. Was dit een exportmodel voor de duitse markt (‘Zu’) ?
Deze camera heeft geen opnameteller of transportstop: door het schuifje aan de achterkant open te doen, kun je de beeldteller op de achterkant van het schutblad zien. Door te draaien tot de film op dit nummer staat, zie je het opnamenummer. Daarna doe je het schuifje weer dicht zodat er zo min mogelijk licht ongewenst op de film komt.
De sluiter span je ook manueel: aan het hendeltje bij de opnamelens onderaan. Je stelt de sluitertijd en diafragma ook in rond die lens en eventueel span je de zelftimer.
Na het indrukken van de opnamehendel wordt de opname gemaakt, evt. nadat de zelftimer gestopt is.
De ‘B’ is voor het openhouden van de sluiter zolang als de knop ingedrukt is of de kabel gespannen is (bij draadontspanner), op de stand ‘T’ kan je een tijdopname maken als volgt:
1 x indrukken = lens gaat open,
2e keer indrukken = lens sluit weer.
Het aantal sluitertijden is beperkt, er is geen koppeling tussen sluitertijd en diafragma en dit moet je dus gewoon zelf instellen (per opname). Je kunt ook niet door het induwen van de diafragmahendel de sluitertijd met dezelfde stops verdraaien. Dit kan wel bij latere modellen en sluiters.
Sluitertijden: van 1/200e tot 1 seconde, B + T. + werkende zelftimer.
Diafragma: f/4.5 tot f/22 .
Een filmpje over de Flexaret II en met name dit toestel vind je hier: https://youtu.be/4az_2Rl43-M
Net als alle andere typen Flexaret, heeft ook deze camera geen lichtmeter ingebouwd. Je meet dus met een losse lichtmeter vlak of op je onderwerp. Of je gebruikt een schaal en je ervaring zoald de ‘sunny 16’ regel.
Flitsen? Deze camera heeft geen synchronisatie voor een flitser. Dit was ook nog niet zo gebruikelijk om te doen.
Je had een bakje met ‘flitspoeder’ (magnesium), de camera stond op het statief en met geopende sluiter ontstak je het flitspoeder.
Andere – latere – sluiters binnen de II – serie hadden wel al aansluitingen voor een flitser. Dat waren dan flitsers met lampjes die je op min-of-meer dezelfde manier gebruikte.
Macro-voorzetlensjes zoals bij de latere series waren niet bruikbaar op deze ‘vroege II’. Deze waren er wel maar hadden aparte bevestigingen voor de zoekerlens en de opnamelens die niet uitwisselbaar waren.
Ik heb zelf met deze camera weinig gefotografeerd, het is meer een verzameltoestel van het eerste begin van de Flexaret-serie. Doordat spiegel en matglas flink geleden hebben door de leeftijd en de productie-periode met weinig middelen is de bruikbaarheid als fototoestel ook minder.
Het toestel is wel heerlijk licht om mee te nemen.