AGFA
Agfa heeft als fabrikant van films ook foto-toestellen geproduceerd.
In mijn ‘museumpje’ heb ik ook een aantal van deze toestellen en toestelletjes in de collectie. In de submenu’s zie je hiervan een klein overzicht met foto’s en video’s in de uitleg.
Sommige toestellen zijn bijna alleen plastic, andere – eerdere – zijn wat uitgebreider en hebben ook meer mogelijkheden.
Van de toestellen die ik heb (gehad), zijn dit vaak de wat eenvoudiger types met weinig instellingen en voor een groot gebruikersgemak. Mik en schiet, ofwel ‘point and shoot’, gecombineerd met een eenvoudig inleggen van een film of cartridge die je dan bij de fotohandel bracht.
Veel eigenaren gingen met het toestel nadat de film vol was naar de fotowinkel en lieten daar de film wisselen zodat ze daarna met een verse film weer een tijd lang (maanden tot jaren) foto’s konden maken.
De eerdere jaren moesten ze nog een week later terugkomen om de afgedrukte foto’s en negatieven op te halen, in de jaren 80-90 van de vorige eeuw was het als standaard om te kiezen voor ‘1-uurs service’: je bracht je toestel (of film) naar de fotowinkel en kwam een uur later terug voor je foto’s (afgedrukt op papier, in kleur) en je negatieven kon je dan ook eventueel nog een keer gebruiken voor nabestellingen of vergrotingen.
Vaak werd een mini-album van bijv. Agfa meegeleverd waar je de foto’s alleen in hoefde te schuiven van bijvoorbeeld je vakantie. Ook die albumpjes waren van hetzelfde merk, bijv. Agfa.
Ik had altijd al andere camera’s met meer mogelijkheden en liet alleen mijn kleuren-films ontwikkelen (kleinbeeld), soms ook afdrukken en digitaliseren. Zwart-wit heb ik altijd zelf ontwikkeld en afgedrukt. De ‘gratis’ albumpjes van Agfa kwamen soms wel heel goed van pas.
Zelf was ik wel grootgebruiker van Agfa-Photo:
* fotopapier (zwart-wit) kocht ik er van. Dozen met 100 vel in verschillende varianten en hardheden.
* ontwikkelaar (al gebruikte ik vaak ook ILFORD), stopbad en fixeer (AgeFIX). Plus wetting-agent.
* kleurenfilms en liet ik ook mijn kleurenfilms opsturen naar een AGFA laboratorium om daar professioneel te laten ontwikkelen en afdrukken. Op de overzichtsfoto of op de (later) CD kon ik dan zien welke foto’s ik opnieuw wilde laten afdrukken of vergroten (in kleur).
Mislukte afdrukken hoefde ik niet te betalen, de laboranten maakten ook al meestal de beste keuze’s voor de foto’s die afgedrukt werden maar zelf kon ik ook aanpassingen aangeven zodat ik een of 2 weken later de nieuwe afdrukken kon afhalen.
Een aantal keren gebruikte ik wel andere merken zoals Kodak of Fuji maar voor kleur kwam ik toch telkens weer terug bij Agfa, in mijn ogen de meest natuurlijke kleuren.
Kodak had ‘hardere’ kleuren, versterkte beelden en Fuji was wat ‘groenig’.
* Zwart-Wit films (rolfilms, kleinbeeld) waren meestal ook van Agfa. Meestal kocht ik kleinbeeldfilm als ‘meterfilm’: grote rollen van c.a. 30 – 70 meter die ik dan zelf in de cassettes spoelde op de gewenste lengte. Vaak 18, soms 12, 24, 37 of 42 opnames in 1 rolletje zodat ik per ondewerp kon kiezen wat de gewenste filmgevoeligheid en ontwikkeling was. Vaak had ik ook 2 of 3 toestellen bij me zodat ik snel van film kon wisselen en een ‘backup’ had.