Mijn eerste (eigen) DoKa!
Na mijn eerste Donkere Kamer (DoKa) ervaringen wilde ik natuurlijk ook snel thuis gaan ontwikkelen en afdrukken.
Al snel werd een hoekje op zolder van mijn ouderlijk huis hiervoor ingericht.
Elektra, licht:
Dat was een kleine uitdaging. Er was op zolder 1 lamp die bediend werd door een schakelaar op de verdieping eronder. Geen stopcontact nog en geen andere mogelijkheden. De lamp is toen voorzien van een schakelaar in de DoKa en een stopcontact (natuurlijk…. zoals het meeste in die tijd … zonder randaarde, aardlekschakelaar was ook niet in huis maar echte draaistoppen).
Daarop kon ik dan een lang verlengsnoer en doos aansluiten, de (draai-)schakelaar op zolder omzetten zodat er geen groot licht was en dan de lampen van de DoKa aanzetten. Het voordeel was wel, dat de indicatie van de zolderlamp nu ook aan stond als ik ging ontwikkelen of afdrukken.
Door het luik dicht te houden, kwam er geen licht van beneden en aan de andere kant van de zolder werd door mijn vader een schuif gemaakt voor het dakraampje. Daar kwam nu vrijwel geen licht meer door naar binnen. Als ik overdag in de DoKa kwam met het zonnetje op dat raampje zag ik wel sporen met licht maar dat was niet zoveel dat het problemen gaf. Bij inspoelen film enzo zat ik er toch voor en meestal deed ik dat sowieso pas als het buiten donker was.
Voor de DoKa-verlichting heb ik een echte DoKa lamp gekocht waar een 25Watt peertje in gaat. Natuurlijk met een snoerschakelaartje.
Van Jan Stolk ( mij eerste leermeester) heb ik een lamp met opaalglas gekregen, hiermee kan ik makkelijk negatieven bekijken. Dit bakje was dan ook direct mijn witte licht in de DoKa.
Daarnaast een stopcontact voor de vergroter (later meer hierover) en de bekabeling voor nachtlichtjes voor het bed van m’n ouders die ongebruikt bleef had speciale stekkertjes en stopcontactjes: super voor wat andere aansluitingen.
Bijvoorbeeld: Schaalverwarming met aquarium-verwarmers.
Omdat de DoKa natuurlijk niet altijd 20 graden was (het vroor er niet, maar 11 graden in de winter was niet koud te noemen, veel isolatie onder de zolder en wel wat in het dak verder). Dat is voor afdrukken te koud.
Van mijn vader kreeg ik hiervoor een aantal oude aquarium-verwarmers. 1 met ingebouwde thermostaat en een paar andere zonder thermostaat.
Ik deed (doe nog steeds maar dan nu in huidige DoKa) de verwarmers in de schalen met ontwikkelaar, stopbad en fixeer en soms daarna in het spoelwater-teiltje.
Aan het snoer zaten (met kroonsteentjes… afgetaped met isolatietape) de snoertjes met de speciale stekkertjes van het bed. Dus wel makkelijk om snel te wisselen en uit/aan te zetten. Die met de thermostaat was handig voor de ontwikkelaar-schaal, dan hoef je niet telkens te meten en op tijd in en uit te schakelen. Natuurlijk wel zorgen dat deze altijd onder water zit als die in het stopcontact zit!
Ze waren niet (meer?) helemaal waterdicht… af en toe ontstonden mooie lichtbogen in de verwarmers totdat de druppels weer verdampd waren. Dit maakte ook een beetje knetterend geluid.
Ook buiten de verwarmers kwam wel eens geknetter…
Tegenwoordig zou dat toch echt niet meer kunnen – maar ik ben altijd voorzichtig geweest ermee want ik heb er nooit een schok van gekregen.
Zogezegd ook geen randaarde of aardlekschakelaar in huis dus ik kwam hierdoor ook niet in het donker te zitten.
In volgende delen ga ik in op de vergroter en water in de DoKa … wordt vervolgd!