Mijn eerste DoKa ervaringen …
Zoals ik al eerder ergens heb geschreven, was ik al eind lagere school aan het fotograferen. Eerst met een Voigtländer en later met een Pentax ME-Super.
Ik maakte daarmee redelijk wat foto’s, en dat was in kleuren-negatief op dat moment.
Hoe het precies tot stand gekomen is weet ik niet meer, maar op een vrijdag- of zaterdagavond ben ik uitgenodigd bij een goede kennis – Jan Stolk – van mijn vader in de DoKa mee te gaan kijken. Deze man heeft ongeveer zijn hele leven gefotografeerd en had dus al heel veel foto’s gemaakt, onder andere van de molen in Nieuwerkerk waar ik hem ook vaker tegengekomen was. Maar ook van heel veel historische gebouwen en gebeurtenissen in en rond Nieuwerkerk (Duiveland).
Dus: zo kwam ik die avond via het enge trapje (een vliso-trap) in een kleine ruimte op zijn zolder. Helemaal vol met allerlei voor mij nog onbekende zaken, waaronder een vergroter. Jawel: een echte Durst met kleurenmengkop.
Ik had in de jaren daarvoor al heel veel fotoboeken (jawel: op papier, soms zelfs met plaatjes… ) uit de bibliotheek verslonden, maar zo’n geavanceerd aparaat had ik nog nooit gezien daar. Zelfs met iets om te meten en een elektronische klok…
In de boeken ging het over een knopje dat je in moest drukken een bepaalde tijd of een schuif die je overdag (jawel in de tropen) open moest schuiven om je negatief het vel papier te laten belichten. Wow, dit was heel andere koek!
De baden waren gevuld met ontwikkelaar, stopbad, fixeer en water.
Eerst werd een proefstrook gemaakt: in een speciale houder met klepjes werd een velletje gestoken en daarna werd dat belicht en een paar klepjes gingen open na een paar seconden met de vergroterlamp aan. Dit kon natuurlijk ook met een ander velletje papier. En daarna ging die in de eerste schaal en kwam het eerste beeld van mijn negatief (ja, kleuren…) naar voren. Een magisch moment! Eerst wit en dan zie je het beeld als steeds donkerder wordende delen en lijnen op dat papier staan!
Daarna in het stopbad en de fixeer en in het spoelbad. Dan het grote licht aan en zag ik de eerste proefstrook-afdruk in het echt. Heel bijzonder.
Natuurlijk, niet optimaal met zo’n kleuren-negatief maar het waren wel echte foto’s die we daarna afgedrukt hebben.
Deze afdrukken hebben nog vele jaren op een bordje opgehangen in molen ‘Windlust’ in Brouwershaven: het waren foto’s die ik gemaakt had in de molen van Nieuwerkerk van de geopende molenstenen die we gingen scherpen (‘Billen’ op z’n Hollands).
Later heb ik van hem filmpjes leren ontwikkelen en zelf afdrukken maken. Jawel: mijn eerste eigen vergroter was een oude zelfbouw van Jan die ik in gebruik kreeg. Hierover later meer…